നാടകമേ ജീവിതം...

കലാസ്നേഹികളേ,

ബ്ലോഗോദയം നാടകവേദിയുടെ ആയിരത്തിയെഴുന്നൂറ്റിപന്ത്രണ്ടാം  നാടകമായ “പറക്കും ലാപ് ടോപ്പ്” എന്ന അപൂര്‍വ കലാശില്പം സഹൃദയരായ നിങ്ങളുടെ മുമ്പില്‍ ഇതാ കാഴ്ച്ച വയ്ക്കുന്നു. 

കഥാപാത്രങ്ങള്‍:- 

നായകന്‍: ബ്ലോഗര്‍കുമാര്‍ 

നായിക:- മിസ്സിസ് ബ്ലോഗര്‍കുമാര്‍.

രംഗം 1

ഒരു സായംസന്ധ്യ.

:ചേട്ടാ, നമ്മുടെ പതിനാറാം വിവാഹവാര്‍ഷികത്തിന് ചേട്ടനു ഞാനൊരു ലാപ് ടോപ്   വാങ്ങിത്തരുന്നുണ്ട്.

: അയ്യോ മോളേ ഇപ്പോള്‍ ഇതൊക്കെ വാങ്ങാന്‍ പൈസയെവിടെ? നമുക്കീ ഡസ്ക് ടോപ് തന്നെ മതി. ഓള്‍ഡ് ഈസ് ഗോള്‍ഡ് എന്ന് നീ കേട്ടിട്ടില്ലേ?

: എന്റെ ചേട്ടാ, ലാപ് ടോപ്പിനൊക്കെ ഇപ്പോള്‍ വളരെ വില കുറവല്ലേ

: അതെയതെ, ലാപും ടോപുമൊക്കെ വില കുറഞ്ഞു. അരി വാങ്ങണമെങ്കില്‍ അര മാസത്തെ ശമ്പളം വേണം. അതൊന്നുമാര്‍ക്കും അറിയണ്ടല്ലോ.

: (ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ട്)
 എന്തായാലും ശരി ഞാന്‍ ചേട്ടനൊരു ലാപ് ടോപ് വാങ്ങും.

 രംഗം 2

(ബ്ലോഗര്‍ കുമാര്‍ ജോലി കഴിഞ്ഞ് ക്ഷീണിതനായി വരുന്നു. കുമാരി ഈവനിംഗ് ഡ്യൂട്ടിയിലാണ്. ഇതാ മേശപ്പുറത്തൊരു പെട്ടി)

(ട് ര്‍ ണ്‍ ണ്‍ ടെലിഫോണ്‍ ബെല്ലടിക്കുന്നു.)

: ഹലോ ചേട്ടാ മെനി മെനി ഹാപ്പി റിട്ടേണ്‍സ് ഓഫ് ദ് ഡേ. ചേട്ടന്‍ ആ പാക്കറ്റ് ഒന്നഴിച്ചു നോക്കിയെ.

: ഓകേ മോളെ, ഞാന്‍ കണ്ടു. സന്തോഷായി. ഇതിന്റെ ഇന്‍സ്റ്റാള്‍മെന്റ് മോള്‍ തന്നെയങ്ങു കൊടുത്തേക്കണേ!! പിന്നെ മെനി മെനി റിട്ടേണ്‍സ് ഓഫ്  ദ ഡേ. ബൈ, 9 മണിക്ക് കാണാം.

(ബ്ലോഗര്‍കുമാര്‍ മെല്ലെ പാക്കറ്റ് തുറന്നു നോക്കുന്നു. വെള്ളിക്കളറില്‍ സുന്ദരമായ ഒരു ലാപ് ടോപ്. കുമാറിന്റെ മൂളിപ്പാട്ട് വാതിലും കടന്ന് റോഡിലേക്ക് പോയി.)

രംഗം 3

: മോളെ എന്തായാലും ഒരു ലാപ് ടോപ് വാങ്ങി, ഞാന്‍ ഒരു നെറ്റ് കണക്ഷന്‍ കൂടിയെടുത്താലോ? നമുക്ക് വല്ല മെയിലൊക്കെ അയക്കാം, നാട്ടിലേയ്ക്ക് വിളിക്കാനും നല്ലതല്ലേ?

:വേണ്ട ചേട്ടാ, നമ്മള്‍ കുടുംബത്ത് കയറ്റാന്‍ കൊള്ളാത്ത ഈ നെറ്റും ഡിഷുമൊന്നും വേണ്ടാന്ന് മുമ്പേ തീരുമാനിച്ചതല്ലെ? നമ്മള്‍ ഇതെല്ലാം കണ്ട് വഴിതെറ്റിപ്പോയാല്‍ പിന്നെ .....?

( കുമാര്‍ ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ട്:)
: ഇല്ലെന്നെ, ഞാനെന്നെ സൂക്ഷിച്ചോളാം.

: എന്നാപ്പിന്നെ ചേട്ടന്റെ ഇഷ്ടം പോലെയാട്ടെ.

രംഗം 4

(ട് ര്‍ ണ്‍ ണ്‍ ടെലിഫോണ്‍ ബെല്ലടിക്കുന്നു.)

: ഹലോ ചേട്ടാ, ഞാന്‍ വരാറാവുമ്പോഴേയ്ക്കും രണ്ട് ചെറിയ ജോലി തീര്‍ത്ത് വയ്ക്കുമോ?

: പിന്നെയെന്താ  പറഞ്ഞോളൂ

: വാഷിങ് മെഷിനില്‍ തുണി ഇട്ടിട്ടുണ്ട്, കഴുകി ഉണങ്ങാനിടണം, ദോശയ്ക്ക് അരി കുതിര്‍ത്ത് വച്ചിട്ടുണ്ട് ഒന്ന് അരച്ചു വച്ചേക്കണേ, പിന്നെ വീട് അലങ്കോലമായി കിടക്കുന്നു ഒന്ന് തൂത്തിട്ടാല്‍ നല്ലതാ, സമയം കിട്ടുവാണെങ്കില്‍ ലോണ്‍ ട്രിയില്‍ നിന്ന് ചേട്ടന്റെ ഷര്‍ട്ട് വാങ്ങണം. എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ട് കടയിലൊന്ന് പോയി ഒരു മൂന്നു കൂട്ടം സാധനം കൂടെ...

: എടി ഒന്ന് നിര്‍ത്തി നിര്‍ത്തി പറ, ഇതാണോ നിന്റെ രണ്ട് ചെറിയ ജോലി?

: ഓ അല്ലെങ്കിലും ഈ ചേട്ടന് ഞാനെന്തെങ്കിലും ചെറിയ ജോലി പറയുമ്പോഴേയ്ക്കും പരാതിയാ..

: ഇല്ല കുഴപ്പമില്ല. ഞാന്‍ ചെയ്തേക്കാം.

(ബ്ലോഗര്‍കുമാര്‍ ലാപ് ടോപ് എടുത്ത് മടിയില്‍ വയ്ക്കുന്നു.)

രംഗം 5

(കുമാരി ക്ഷീണിതയായി കടന്നുവരുന്നു.)

: ചേട്ടാ, ദുഷ്ടച്ചേട്ടാ, ഞാന്‍ പറഞ്ഞ ഒരു പണി പോലും ചെയ്തില്ല അല്ലേ?

: അത് മോളെ, ഞാന്‍ ഒരു ബ്ലോഗിന്റെ പരിപാടിയിലായിരുന്നു. അതിന്റെ പണിയുമായിരുന്ന് സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല.

: ചേട്ടന്‍ മൊളക് വാങ്ങിയെന്നോ?  കഴിഞ്ഞയാഴ്ച്ച വാങ്ങിയതേയുള്ളല്ലോ, ഇത്രേം പെട്ടെന്ന് തീര്‍ന്നോ?

: മൊളകല്ലെടി, ബ്ലോഗ്..ബ്ലോഗ്. വാ നിന്നെ കാണിക്കാം.

(കുമാരി കുമാരന്റെ ആദ്യത്തെ കൊലാസൃഷ്ടി വായിച്ച് കണ്ണും തള്ളിയിരിക്കുന്നു.)

: എന്റെ ചേട്ടാ, ചേട്ടന്‍ ഫയങ്കരന്‍ തന്നെ, ചേട്ടനിത്രയൊക്കെ എഴുതുവോ? എനിക്ക് അഭിമാനം കൊണ്ട് വിജൃംഭിക്കുന്നു.

: അയ്യൊ മോളെ ഇപ്പോള്‍ വിജൃംഭിക്കാതെ നീ പോയി കുളിച്ചൊന്ന് ഫ്രഷ് ആയിട്ട് വാ എന്നിട്ട് നമുക്ക് നന്നായിട്ടൊന്ന് വിജൃംഭിക്കാം.

: കെഴങ്ങന്‍ ചേട്ടാ, വിജൃംഭിക്കുക എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ചേട്ടനുദ്ദേശിക്കുന്നതൊന്നുമല്ല. എന്തായാലും ഞാന്‍ പറയുന്ന പണിയൊക്കെ തീര്‍ത്തിട്ട് മതി യേത് മൊളകും. ഇനീം ഇങ്ങനെ ബ്ലോഗുമായിരുന്ന് സമയം കളഞ്ഞാല്‍ എന്റെ തനിസ്വഭാവമെടുക്കും ഞാന്‍. അതു പോട്ടെ, ഇതുപോലെ ബ്ലോഗിലെഴുതുന്ന വേറേ ആള്‍ക്കാരൊക്കെയില്ലെ? അവരുടെ ബ്ലോഗൊക്കെയൊന്ന് കാണിക്കുവോ?

: ഹേയ് എന്നെപ്പോലെ ഇത്തിരി എഴുതാന്‍ പറ്റുന്നവരാരാ ഒള്ളത്. ഞാനെല്ലായിടത്തും പോയിനോക്കി ഒറ്റയെണ്ണത്തിനൊരു കലാബോധമില്ലെടി. നീയെങ്ങും വായിക്കണ്ടാ.

:അല്ലേലും എന്റെ ചേട്ടനെപ്പോലെ ആരുണ്ട്??

(കുമാരി അഭിമാനവിജൃംഭിതയായി കുളിമുറിയിലേക്ക് നടന്നു.)

 രംഗം 6

രാത്രി 9 മണി.

(കുമാരി കടന്നു വരുന്നു. കുമാരന്‍ മടിയില്‍ ലാപ് ടോപ് വച്ചുകൊണ്ട് അഗാധചിന്തയില്‍)

: ചേട്ടാ, ചേട്ടാ ഇതെന്നാ പണിയാ ഇത്? നാലുമണിക്ക് വന്നപ്പോ മുതല്‍ ഈ കുന്തവുമായി ഇരുപ്പാണൊ? എന്തെല്ലാം കാര്യം ഞാന്‍ പറഞ്ഞിരുന്നതാ?

: അയ്യോ മോളെ ഞാന്‍ ഒരു സര്‍ഗസൃഷ്ടിയുടെ പണിപ്പുരയിലല്ലായിരുന്നോ? നീ പറഞ്ഞ പണിയെല്ലാം ഞാന്‍ മറന്നു പോയി.

(കുമാരി കോപാക്രാന്തയായി അകത്തേയ്ക്ക്.)

കുമാരന്‍ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു. ആത്മഗതം. "ഇനീം ഇരുന്നാല്‍ ശെരിയാവുകേലാ..."

(അകത്തു നിന്ന് കുമാരി നാട്ടിലേയ്ക്ക് വിളിച്ച് പരാതി പറയുന്നതിന്റെയും ഇടയ്ക്ക് കരയുന്നതിന്റെയും മൂക്ക് പിഴിയുന്നതിന്റെയും സ്വരം കേള്‍ക്കാം.)
                                                    *                             *                               *
(കുമാരി അടുത്ത ഫോണ്‍ വിളിയിലാണ്...)

: അല്ല ഡോക്ടര്‍, അടിയും പ്രശ്നവുമൊന്നുമില്ല....... ഹേയ് മദ്യപിക്കുകയേയില്ല...... അതായിരുന്നുവെങ്കില്‍ എനിക്കിത്രേം സങ്കടമില്ലായിരുന്നു ഡോക്ടറെ...... അല്ലല്ല, ഈ ലാപ് ടോപ് വാങ്ങിയതില്പിന്നെയാ... ശരി ഡോക്ടര്‍...ശരി ഡോക്ടര്‍... ഓക്കെ ഡോക്ടര്‍.....

(രാത്രി: കുമാരനും കുമാരിയും പതിനൊന്ന് പോലെ തന്നെ കിടന്നുറങ്ങി.)

രംഗം 7
രാത്രി രണ്ടുമണി.

ചേട്ടാ, ചേട്ടാ... ചേട്ടോ... ഇതെന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത്?

ഉറക്കപ്പിച്ചോടെ..ഞ്..ഞനെന്തു പറഞ്ഞെന്നാ?

കമന്റ് ഫോളോവേഴ്സ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ചേട്ടന്‍ കരഞ്ഞല്ലോ... അവനെ തട്ടും, ഇവളെ തട്ടുമെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞെന്തുവാ വെറുതെ മനുഷ്യന്റെ ഉറക്കം കളയാന്‍ വേണ്ടീട്ട്. ഇനിയെന്തായാലും നോക്കീട്ട് കാര്യമില്ല. ഒന്നുകില്‍ ചേട്ടന്‍ ബ്ലോഗ് നിര്‍ത്തണം അല്ലെങ്കില്‍ ഞാനെന്റെ വീട്ടീ‍ പോവ്വാ. നാളെത്തന്നെ ഞാനീ ലാപ് ടോപ് എന്തു ചെയ്യണമെന്ന് തീരുമാനിച്ചിട്ടുണ്ട്.
**********************************************************************************
ജനുവരി 24 കുമാരന്റെയും കുമാരിയുടെയും പതിനേഴാം വാര്‍ഷികമാണ്. അതിനു മുമ്പ് ഈ ലാപ് ടോപ് പറക്കും തളികയാകുമോ എന്തോ. ഒരു മുന്നറിയിപ്പുമില്ലാതെ ഒരു പ്രസിദ്ധ ബ്ലോഗര്‍ അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നുവെങ്കില്‍ “കൊന്നത് ഭീമന്‍ തന്നെ”....

ഇതാണ് നായകനും നായികയും....