എട്ടാം തീയതി ഈ വാര്‍ത്ത കണ്ടപ്പോള്‍ തന്നെ മനസ്സില്‍ കയറി. അന്ന് തന്നെ സ്കാന്‍ ചെയ്യുകയുമുണ്ടായി. എന്നാല്‍ ചില തിരക്കുകള്‍ കാരണം പോസ്റ്റിംഗ് നീണ്ടു പോയി. എന്നാല്‍ ആ കല്പകഞ്ചേരിക്കാരന്റെ കവിത വായിച്ചപ്പോള്‍ ഈ പോസ്റ്റ് താമസിപ്പിക്കരുതെന്ന് തോന്നി. നമ്മുടെ ഈ ലോകത്തില്‍ ചില സാധാരണ മനുഷ്യര്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്ന മാറ്റം ദൂരവ്യാപകമാണ്. ചില സന്മനസ്സുകളിലെ അലിവ്, അവരുടെ സഹിഷ്ണുത, ശത്രുക്കളോടുമുള്ള സ്നേഹം, താന്‍ എരിഞ്ഞുതീരുമ്പോഴും ചുറ്റുമുള്ളവര്‍ക്ക് വെളിച്ചം പകരുന്ന ആ ത്യാഗം, ദൈവമെ, നന്മയുടെ തുരുത്തുകള്‍ ഇനിയും അവശേഷിക്കുന്നുവെന്നത് എത്ര ആശ്വാസം. ഇല്ലയില്ല എല്ലാം കൈവിട്ടുപോയിട്ടില്ല. കാരിരുള്‍ മൂടുന്ന ദുര്‍ഘടവഴികളിലും വെളിച്ചത്തിന്റെ കൈത്തിരിപ്പൊട്ടുമായി ചില ചെറിയ മനുഷ്യര്‍; അവരുടെ വലിയ പ്രവൃത്തികള്‍.....
ഇനി കലീമിനെയും സ്വാമിയെയുമൊന്ന് കാണുക!
ഈ വാര്‍ത്ത ഒത്തിരി കാര്യങ്ങള്‍ പറയാതെ പറയുന്നുവല്ലേ? നമ്മുടെയൊക്കെ സങ്കല്പത്തിലെ ഒരു സാധാരണ യുവാവ്, ചെയ്യാത്ത കുറ്റത്തിന് ജയിലിലടയ്ക്കപ്പെടുക, കുറ്റസമ്മതത്തിനായി വര്‍ണനാതീതമായി മര്‍ദ്ദനമേല്‍ക്കുക, പഠനം നിന്നുപോവുക, ഭാവിയെപ്പറ്റിയുള്ള എല്ലാ പ്രത്യാശയും നീക്കപ്പെടുക, കുടുംബം സംശയനിഴലിലാവുക, ഇതിനെല്ലാം ഉപരിയായി തീവ്രവാദിയെന്ന ലേബലും. സ്വാതന്ത്യത്തിന്റെ മധുചഷകം മോന്തിക്കുടിക്കുന്ന നമ്മള്‍ തടവറയുടെ കാഠിന്യത്തെപ്പറ്റി ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞുകേട്ട അറിവോ അല്ലെങ്കില്‍ ഭാവനയില്‍ കാണുന്ന സങ്കല്പങ്ങളോ മാത്രം.
ഒരു ശിലാഹൃദയന്റെ ചോരരുചിക്കുന്ന കഠോരമനസ്സിനെ ഇളക്കുവാന്‍ തക്കസ്നേഹം കലീമിന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഈ സകല പ്രതികൂലസാഹചര്യങ്ങളെയും അതിജീവിച്ച് ഉറവെടുത്തുവെങ്കില്‍ കലീം നമ്മുടെ സങ്കല്പങ്ങളിലെ സാധാരണ മനുഷ്യനാണോ?
ഇതിന്റെ തുടര്‍വാര്‍ത്തയില്‍ വായിച്ചത് അസിമാനന്ദയും കലീമും തമ്മിലൊരു ആത്മബന്ധം വളര്‍ന്നുവെന്നാണ്. ഒരു പുത്രന്‍ തന്റെ പിതാവിനു ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നതുപോലെ ഈ യുവാവ് തന്നെയും അതേപോലെ അനേകര്‍ക്ക് തടവറ സമ്മാനമായി കൊടുത്ത, ഒളിച്ചിരുന്ന് സ്ഫോടനങ്ങള്‍ നടത്തിയ, അതിന്റെ ഉത്തരവാദിത്വം മറ്റുള്ളവരുടെ മേല്‍ സമര്‍ഥമായി കെട്ടിവച്ച, ഒരു മനുഷ്യന് സ്നേഹത്തോടെ സേവനം ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞെങ്കില്‍ ഇവനെ വളര്‍ത്തിയ മാതാപിതാക്കള്‍ തീര്‍ച്ചയായും എത്ര അഭിനന്ദനം അര്‍ഹിക്കുന്നു?
നമ്മള്‍ ജീവിക്കുന്ന ഈ കാലത്ത് ഇതുപോലുള്ള സദ് വാര്‍ത്തകള്‍ വളരെ അപൂര്‍വമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇവ ഘോഷിക്കപ്പെടേണ്ടതുമാണ്. ദോഷത്തിനു പകരം ദോഷവും ശകാരത്തിനു പകരം ശകാരവും കൊടുക്കാതെ നന്മയാല്‍ തിന്മയെ ജയിക്ക എന്ന് യേശു പറഞ്ഞു. എന്നാല്‍ ആ ഉപദേശം പ്രയോഗത്തില്‍ വരുന്നത് നമ്മുടെ കണ്ണില്‍ കാഴ്ച്കയായി ഭവിച്ചപ്പോള്‍ അതിന്റെ യഥാര്‍ത്ഥ ആഴം നാം അറിയുന്നു.
എന്റെ ബാല്യത്തില്‍ പറമ്പിലൊക്കെ പണിയാന്‍ വരുന്ന ഒരു കുഞ്ഞൂഞ്ഞ് ഉണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹം വലിയ പാറക്കല്ലുകളൊക്കെ കമ്പിപ്പാര കൊണ്ട് മറിച്ചിടുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ അദ്ഭുതത്തോടെ നോക്കിനിന്നു. പിന്നെ സ്കൂളില്‍ പഠിച്ചപ്പോഴാണ് ഈ കമ്പിപ്പാര ഉത്തോലകമാണെന്നും ഇതിനു വലിയ ഭാരങ്ങളെ ഉയര്‍ത്താനും കഴിയുമെന്നുമൊക്കെ ശാസ്ത്രം പഠിച്ചത്. എന്നാല്‍ അന്നെല്ലാം ഞാന്‍ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. കുഞ്ഞൂഞ്ഞ് ആ കല്ലുകളെ ഉയര്‍ത്തുമ്പോള്‍ അതുവരെ അവിടെ സ്വൈര്യമായി അവിടെ ഒളിച്ചിരുന്ന പഴുതാരയും തേളും മറ്റ് ക്ഷുദ്രജീവികളുമെല്ലാം പ്രാണനും കൊണ്ട് പരക്കം പായുന്നത് കാണാം. കല്ലു മറിയുന്നതു വരെ അതിന്റെ ഇരുട്ടില്‍ സുരക്ഷിതരായി കഴിഞ്ഞിരുന്ന വിഷപ്രാണികള്‍ക്ക് വെളിച്ചം വന്നപിറക് അവിടെ ഇരിക്കവയ്യ.
സ്നേഹം ഒരു ഉത്തോലകമാണ്. വലിയ കല്ലുകളെ ഇളക്കിമറിക്കുന്ന ഉത്തോലകം. കല്ലുകള്‍ മറിയുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ വെളിച്ചം വരും. അതുവരെ അവിടെ സുഖവാസം ചെയ്തിരുന്ന ശത്രുതയും ദുഷ്ടതയുമൊക്കെ താനേ ഓടിപ്പോകും.
അതേ, കല്ലുകള്‍ ഇളകട്ടെ, വെളിച്ചം പരക്കട്ടെ, ഒളിച്ചിരുന്ന വിഷജന്തുക്കള്‍ ഒഴിഞ്ഞുപോകട്ടെ.
പിന്‍ കുറിപ്പ്.
ഏതാണ്ട് ഇതേ സമയത്താണ് വേറൊരു വാര്‍ത്ത വന്നത്. ഡോ. ഹനീഫ് എന്നയാളെ നമുക്കെല്ലാമറിയാം. ആസ്ത്രേലിയയില്‍ തീവ്രവാദിയെന്ന് ആരോപിക്കപ്പെട്ട് ജയിലിലായ നമ്മുടെ യുവ ഡോക്ടര്‍. ആസ്ത്രേലിയ എന്ന രാജ്യം ആ യുവാവിനോട് മാപ്പു ചോദിച്ചപ്പോഴും, നഷ്ടപരിഹാരം കൊടുത്തപ്പോഴും ആ രാജ്യത്തിന്റെ യശസ്സ് ഉയരുകയല്ലേ ചെയ്തത്? തെറ്റുകള്‍ പറ്റാം. മനുഷ്യര്‍ക്കായാലും രാജ്യങ്ങള്‍ക്കായാലും. എന്നാല്‍ തിരിച്ചറിയുമ്പോള്‍ തിരുത്തുന്നത് ആണ് മഹത്വം. സിമ്പിള്‍ ആയിട്ടുള്ള ഈ കാര്യം നമ്മുടെ രാജ്യം ഭരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് അറിയുകയില്ലയോ. ഇങ്ങിനെ ഒരു ക്ഷമാപണം ഭാരതത്തില്‍ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാമോ? ഈ പുണ്യമായ ഭാരതഖണ്ഡത്തില്‍ ഒരു പുല്ലായെങ്കിലും ജനിക്കേണമെന്ന് പൂന്താനം പാടി. മഹാസംസ്കാരമുള്ള ഒരു രാജ്യം ഭരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് അതിനുള്ള അര്‍ഹതയുണ്ടോ? നമുക്ക് ചിന്തിക്കാം.
