മാരിയെപ്പറ്റി ചില ചിന്തകള്‍.

നിങ്ങള്‍ പ്രകാശം പരത്തുന്ന പെണ്‍കുട്ടി എന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ടോ?

ചില ജീവിതങ്ങള്‍ അങ്ങനെയാണ്.തന്നോട് ഇടപെടുന്നവരുടെ എല്ലാം അകം പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന അനുഗ്രഹീത ജന്മങ്ങള്‍.

ചുങ്കത്തറ വഴിയെങ്ങാനും പോകുന്നുവെങ്കില്‍ മാരിയെ ഒന്നു കാണുവാന്‍ മറക്കരുതെ. എഴുത്തൂകളിലൂടെ, കുറിച്ചു വയ്ക്കുന്ന വാക്കുകളിലൂടെ അനുവാചകരുടെ മനസ്സില്‍ ചില സദനുഭൂതികള്‍ ഉണര്‍ത്തുവാന്‍ ഇവള്‍ക്കു കഴിയുന്നു.

ഇവള്‍ വീല്‍ചെയറിലാണ്. ചില ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കു ഉത്തരം കണ്ടെത്തുക വളരെ അസാധ്യമെന്നു തന്നെ ‍ഞാന്‍ കരുതുന്നു.

ക്രൂരതയുടെയും ദുഷ്ടതയുടെയും ആള്‍ രൂപങ്ങള്‍ ‍‍ഈ ലോകത്തില്‍ സര്‍വസ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെയും വിഹരിക്കുമ്പോള്‍ മാടപ്രാവുകള്‍ ബന്ധിതരായി പോകുന്നതെന്തു കൊണ്ട് ?

എന്നാല്‍ ആത്മബലത്താല്‍ പരാധീനതകളെ മറികടന്നു ജീവിതത്തിന്റെ പ്രസാദത്മകഭാവങ്ങള്‍ മാ‍ത്രം ബഹിര്‍സ്ഫുരണം ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യര്‍ വിധി ഒരുക്കുന്ന ബന്ധനച്ചരടുകളെ അറുത്തുമാറ്റി സമാന അവസ്ഥയില്‍ പരിതപിക്കുന്ന അനേകര്‍ക്കു മുന്‍ ഗാമിയും വഴികാട്ടിയും ആയി വിളങ്ങുന്നു.

അവരുടെ ബലം അവര്‍ തങ്ങളില്‍ തന്നെയല്ല കണ്ടെത്തുന്നത്. പിന്നെയോ സര്‍വവും ഭരിച്ചു വാഴുന്ന ജഗന്നിയന്താവില്‍ തന്നെ.

ഇങ്ങനെയുള്ള മനുഷ്യരെപ്പറ്റി ഒരു ഭക്തകവി പാടി: “കണ്ണുനീര്‍ താഴ്വരയില്‍ കൂടി കടക്കുമ്പോള്‍ അവര്‍ അതിനെ ജലാശയമാക്കി തീര്‍ക്കുന്നു” (ബൈബിള്‍-സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍-84-വാക്യം 6 )

അവര്‍ യാനം ചെയ്ത വഴികള്‍ തീവ്രദുഖത്തിന്റെ കനല്‍ വഴികളാണെങ്കിലെന്ത് മറ്റിള്ളവര്‍ക്ക് പ്രത്യാശ വര്‍ധിപ്പിക്കുന്ന ചില അടയാളങ്ങള്‍ അവശേഷിപ്പിച്ചു യാത്ര തുടരുന്നു.

ഇവര്‍ക്ക് ആരുടെയും സഹതാപാര്‍ദ്രമായ നോട്ടം വേണ്ട.

സഹതാപവചനങ്ങള്‍ ഇവര്‍ സ്വീകരിക്കുകയുമില്ല.

 അവര്‍ അര്‍ഹിക്കുന്നതും ആഗ്രഹിക്കുന്നതും പ്രോത്സാഹനത്തിന്റെ വാക്കുകള്‍ മാത്രമാണ്.

നമുക്കു കഴിയാത്തതു അവര്‍ നേടിയെടുക്കുമ്പോള്‍ അഭിനന്ദനത്തിന്റെ പൂക്കളാണ്.

മരുഭൂമിയുടെ മധ്യത്തില്‍ ഒരു പനിനീര്‍പുഷ്പം വിടര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നതു കാണുമ്പോള്‍ അത്ഭുതത്തിന്റെ ഒരു ശബ്ദം വരികയില്ലെ ? കരിമ്പാറക്കെട്ടിനുള്ളില്‍ നിന്നു ഒരു പുല്‍നാമ്പ് പൊടിച്ചു കാണുമ്പോള്‍ ആഹ്ലാദത്തിന്റെ ഒരു ഈരടി ഉള്ളില്‍ ഉയരുകയില്ലെ ?

ഇവിടെ ബഹറിനില്‍ മരുഭൂമിയുടെ നടുവില്‍ “Tree of life" എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു മരമുണ്ട്. നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ ആയുസ്സുള്ള ഒരു മരം.

അതൊരു അത്ഭുതക്കാഴ്ച തന്നെ. എന്തുകൊണ്ടാണ് അത്ഭുതമാകുന്നത് ?

നോക്കെത്താദൂരത്ത് ഒരു പുല്‍നാമ്പു പോലും കാണുവാനില്ലെങ്കിലും ഈ മരം ആര്‍ത്തു തഴച്ചു തണലും സ്വാന്തനവും പകര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു.

മാരിയത്തിന്റെ എഴുത്തുകള്‍ വായിക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് ആ മരമാണു മനസ്സില്‍ വരുന്നത്.

പ്രതികൂലങ്ങളുടെ ആഴങ്ങളില്‍ നിന്നു മുത്തും പവിഴവും വാരിക്കൊണ്ട് വരുന്ന പ്രസാദവതിയായ ഒരു പെണ്‍കുട്ടി.

എല്ലാ ഭാവുകങ്ങളും നേരുന്നു.

കാലം മായ്ക്കാത്ത കാല്പാടുകള്‍ പതിപ്പിക്കുവാന്‍ ദൈവം ഇടയാക്കട്ടെ.

ബ്ലോഗ് സന്ദര്‍ശിക്കുവാന്‍: കാലം മായ്ച്ച കാല്പാടുകള്‍ ക്ലിക്ക് ചെയ്താലും.

** പ്രകാശം പരത്തുന്ന പെണ്‍കുട്ടി ടി.പദ്മനാഭന്റെ പ്രശസ്തമായ ഒരു ചെറുകഥയാണ്.

 വീണ്ടും കാണും വരെ സ്നേഹവന്ദനം.